Even een korte uitleg; ik zit op een RPG -ik noem geen namen, want dat zou reclame zijn- dat met behulp van karakterkaarten werkt. Zo maak je een personage aan. Deze RPG is van mij en een aantal vrienden, dus zou je er toch niet bij kunnen, al denk ik eraan ooit een site te maken die erop gebaseerd is en waar wél iedereen op kan.
Wij schrijven een RPGverhaal over enkele mensen in een totaal andere wereld dan deze, dan weet je dat vast. De copyrights komen onder dit verhaal te staan. Trouwens- dit verhaal wordt nog vervolgd, een einde is nog niet geschreven en zal voorlopig ook niet komen.
Deel 1. - Wolven in de regen1."
DrieMiljoenVijfHonderdenZesenTachtigDuizendNegenHonderdenÉénenZeventig, DrieMiljoenVijfHonderdenZesenTachtigDuizendNegenHonderdenTweeenZeventig..." Op het dak, van een, voor haar onbekend huis, lag Yamada uitgestrekt op haar rug. Haar arm hing half omhoog, alsof ze geen zin meer had, en één oog had ze dichtgeknepen, het topje van haar tong stak tussen haar lippen door.
"
...DrieMiljoenVijfHonderdenZesenTachtigDuizendNegenHonderdenDriee--" Yamada stopte. Vragend hielt ze haar hoofd schuin. Had ze die ene ster nou wel meegeteld? "Shoot." mompelde ze.
Nee, ze had geen zin meer om opnieuw te beginnen. Ze kreunde, ze was al zo ver gekomen... morgen maar weer.
Ze rekte zich uit: Haar schouders en hakken verlieten nog niet de oppervlakte van het dak, ze kromde haar rug omhoog. Alles kraakte...
Yamada liet zich weer plat vallen en sloot haar ogen. Hmm...
Net zo plotseling als Yamada zich had laten neervallen op het dak, net zo snel ging ze overeind zitten. Ze tuurde over de weide omtrek. Er was niet veel te zien; deze boerderij stond midden op het platteland, dat gevangen was in de greep van duisternis. In de verte zag je de stad Smaracht, een prachtige stad, vanaf hier gezien. Er kwam een oranje gloed vanaf, van het licht dat de stad produceerde. Het zag er mooi uit onder de sterrenhemel.
"Miauw?"
Yamada stond op, toen ze twee groene ogen vragend vanuit het donker naar haar stonden te staren. "Hallo Hemelwijs." zei ze tegen de zwarte kat. Ze sprong vanaf de dak van de boerderij op een hooiberg die naast de stallen lag. Een zwart paard graasde in de wei, ver van de stallen af, waar paarden brieste. Blijkbaar kende ze het paard in de wei niet.
"Horizon!" fluisterde Yamada. Het paard keek traag op, het had een goed gehoor.
"Kom hier, Horizon. We gaan verder trekken, het bos in."
Afirillo keek nors naar een klein, grijs wezentje dat voor hem op de grond zat. Een draak, dat was het, een kleine versie dan wel. Er zijn natuurlijk grotere, maar dat intereseerde Afirillo niet. Nee, hij maakte zich erder druk over de draak die niet wou wat Afirillo zei wat hij moest doen.
"Komaan Dark," mompelde de jongen. "Het is toch niet zo heel moeilijk? Gewoon een klein vlammetje, da's zo gedaan. Dan hebben we tenminste vuur..."
Maar Dark stak koppig zijn kin in de lucht. Afirillo zuchtte. Met zoiets viel toch niet te beginnen?
Horizon kwam nog smakkend op een stuk gras naar Yamada toe gelopen, die ongeduldig over het hek hing. Eindelijk kwam het zwarte paard bij zijn baas aan, die een geïrriteerde zucht slaakte, maar toch even aaide over de snuit van het beest. Yamada wist dat Horizon graag geaaid werd, maar ze moesten nou eenmaal verder. Ze wou voor morgen nog in de stad aankomen.
Yamada sjokte Horizon voorbij, die haar raar aanstaarde. Ze bromde zijn naam, en na veel getwijfel kwam het paard dan eindelijk aan gelopen. Hemelwijs had vanaf het dak een goed uitzicht gehad, en toen Yamada samen met Horizon voorbij het huis liep, sprong de kat lenig op de rug van het paard.
Yamada pakte het zadel, die ze even over het hek had gehangen, en legde die op de rug van Horizon. Hemelwijs blies- boos sprong ze van de rug van het paard af. Horizon had er ook niet zo'n zin in en wiebelde heen en weer, onder luid gemopper van zijn baasje die het zadel probeerde vast te maken.
"Eindelijk," zuchtte Yamada, toen ze het vast had. "Nu alleen nog het--"
Ze stopte aprubt. Hoorde ze nou gefluister? Misschien waren het dwergen. Ze kon het ook fout hebben natuurlijk. Toen was het weer stil. Ze haalde haar schouders op en deed het halster bij Horizon goed.
Nou hoorde ze het weer! Yamada richtte zich op. Wat was dat toch?
"STOM BEEST!" Afirillo sprong op en blies op zijn vingers. "Het hout, niet mijn vingers!"
Dark keek zelfvoldaan naar het op en neer springende baasje. Afirillo zoog op zijn vingers- damn, wat deed dat zeer! Hij liep naar een bak met water, hier naast de boerderij was vanalles te vinden, dus ook een drinkbak voor de beesten. Snel stak hij zijn vingers in het water. Aah... was dat even lekker...
Geschreeuw. Nou wist Yamada het zeker. Ze liet de teugel van Horizon los, maar het paard liep haar trouw achterna, dus zoveel maakte het niet uit. Enkel Hemelwijs intereseerde het niet.
Yamada stak haar hoofd voorbij de hoek van de muur, van de boerderij. Verbaasd trok ze haar wenkbrauwen op. Wat was die nou aan het doen?
Een jongen leek een soort indianendansje te maken en stak vervolgens zijn vingers in een bak met water, terwijl hij boos mopperde op een klein, grijs draakje. Yamada moest grinniken, maar trok vrijwel meteen langzaam haar zwaard uit zijn schede.
De jongen merkte nog niets...
Yamada rechtte haar rug en liet zich los van de muur, terwijl ze om de hoek van het huis heen liep. Weer volgde Horizon, maar toen hij het zwaard van zijn baasje zag, maakte hij zich snel uit de voeten en hipste zo hard als de stilte maar toe stond naar Hemelwijs toe.
Yamada glimlachte schuin, terwijl ze haar zwaard ophief. Ze prikte net in de rug van de jongen.
"Draai je maar niet om," waarschuwde zij hem. "Of je reigt jezelf aan mijn zwaard."
Pijn zonder zorgen © Onewish.forum
Yamada © Ik (Jippie)
Horizon © Ik (Jippie)
Hemelwijs © Ik (Jippie)
Afirillo © Pupeluutje
Dark © Pupeluutje
